پرکنندهها بهطور گستردهای در محصولات صنایع پلیمری کاربرد دارند. ازجمله کارکردهای پرکنندهها میتوان به کاهش قیمت، کنترل دانسته، بهبود فرایند پذیری، ویژگیهای نوری، قابلیت هدایت گرمایی، کنترل انبساط گرمایی، خواص الکتریکی، خواص مغناطیسی، به تأخیر انداختن آتشگیری و بهبود خواص مکانیکی اشاره کرد. پرکنندهها بیشتر در پلی وینیل کلراید (PVC) مصرف میشوند. علاوه بر آن در پلیمرهای اولفینی، نایلونها و پلیاسترها نیز کاربرد دارند.
پرکنندهها ابتدا تنها بهعنوان مواد افزودنی برای بهبود خواص مکانیکی به کار گرفته میشدند اما به دلیل برخی خصوصیات شیمیایی مانند سطح ویژه پایین، موجب کاهش استحکام کششی یا خمشی میشدند. پرکنندهها به دلیل افزایش ضریب انتقال حرارت پلیمر، به فرایند قالبگیری سرعت میبخشند و عمومات به کاهش انبساط گرمایی پلیمر کمک میکنند. کنترل میزان توزیع اندازه و سطح ذرات یکی از عوامل مهم در کیفیت و اثربخشی این مواد میباشد.